وابستگی به بهار…

گاهی دلِ آدم به عاشقانه های رنگارنگِ بهار وابسته می‌شود.
به خنکای قابل حسِ غروب های زعفرانی رنگ!
به ماندن در دوراهی ذهنیِ نوشیدن یخ در بهشت یا فنجانی چای!
به نمناک شدن شیشه ماشین در جاده ای بی انتها!
به شنیدن صدای ناگهانیِ سیلی آسمان به ابرهایش!
آری گاهی تمام وجود آدمی هوای تغییر می‌کند، تغییری که نو کند همه‌‌ی زندگانی را!
دلِ آدمی، همان کوچکِ قدرتمندِ ساده، چقدر لطیف تنگ می‌شود برای قدم زدن در مسیری که درختانش با شکوفه های سفید سرور گرفته باشند.
نگاه آدمی چقدر ناز دوخته می‌شود به ظرافت گلبرگ های صورتیِ بهار🌸
زمین عاشق است، عاشقِ فرمانروایی سه ماهه‌ی دلبرش؛ عشق زمین به بهار کاملا روشن است زمانی که تمام اهل خویش را به حال خوب دعوت می‌کند.
بهار احساسی است که توصیفش از زبان هرکس منحصر به فرد است چون این فصل تداعی گرِ شروع عاشقیست❤
همین و دگر هیچ…

#آیلین_عبدی

به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست های مرتبط