هنگامی که به تاریخچه‌ی بشریت بنگریم خواهیم دید که پیشرفت و ارتباط از زمانی شکل گرفت که آدمی «نوشتن» را آموخت.
نوشتن در حقیقت نقطه‌ی اتصال آدمی با تمام موفقیت هاست؛ یکی از تفاوت‌های مهمی که میزان شور و شعور انسان را نشان می‌دهد «نوشتن» است.
واژه‌ی نگارش یا نگاشتن در لغت به معنای نقش کردن و به نوعی خلق کردن است؛ خلق کردنِ آنچه شایسته‌ی اندیشیدن است.
چیزی که نوشته می‌شود باید لایقِ تفکرات ارزشمندی باشد که آن‌را برای خواندن بر می‌گزینند و در ادامه یاری‌گر افکارشان برای رسیده به پیروزی باشد.
آری نگارش آغازگر تاریخی است که آدمی برای بهبود زندگانی‌اش به خواندن آن لازم دارد.
نوشتن یک اتفاق ساده نیست؛ نوشتن تمام آن چیزیست که جهان برای بقا‌ به آن نیازمند است.

همین و دگر هیچ…
آیلین عبدی

نوزدهم آبان هزار و چهارصد…