باید گاهی وقت ها عاشقانه هایت را درون شیشه‌ی قلبت نهان کنی..

آنقدر با احساس درون افکارت آن‌هارا بفشاری که آرام آرام وجودت را فرا گیرند. این را بدان که آدمهایی که در عاشقانه‌های تو نقش بسته‌اند افرادی هستند که روحت با آن‌ها آرام است. باید آنقدر با محبت آن‌هارا در ناب‌ترین و ماندگارترین نقطه‌ی وجودت جای دهی که نامشان بشود شناسنامه‌ی روحت و بودنشان مانند نفس‌هایت ارزشمند شود؛ همانقدر بی اختیار، همانقدر تا پای جـان…
یادت باشد که وسعت شیشه‌ی عاشقانه‌های تو آنقدر بزرگ است که تو می‌توانی راحت آن‌هایی را که دوستشان داری با همه‌ی خوبی‌هایشان درون آن جای دهی.
چگالی حضور آن‌ها در قلبت محاسبه می‌شود؛ بدون هیچ ضریب منفی‌ای، آنگاه حس می‌کنی خونی که در رشته‌رشته رگ‌های بدنت جاریست؛ می‌جوشد از حال‌خوب و حس‌ناب آرامش و این‌گونه است که شیشه‌ی عاشقانه‌هایت محکم و ماندگار تر خواهد شد
همین و دگر هیچ …

کتاب جریان‌عاشقانه‌ها نوشته‌ی آیلین عبدی