بهار که می‌شود دلم می‌خواهد روحم را مانند درختان زیبایش شکوفه باران کنم‌.
اصلا می‌دانی، نسیم بهاری که لای موهایم می‌پیچد؛ نوازش می‌کند روحم را.
وجودم پر می‌شود ز حس ناب تازگی، تازگی‌ای به لطافت آرامش حضور انسان‌هایی که دوستشان دارم.
اصلا راحت‌تر می‌خواهم بگویم روحِ زندگی در بهار جریان دارد. بهار فرصتی است برای لذت بردن از بهترین‌های گیتی‌.

به عقیده‌ی من، بهار هنگامی دلنشین می‌شود که ذهنت سراسر پُر باشد از آرامش الهی، این آرامش الهی با حضور انسان‌های ارزشمند در دنیا در روح وجسم آدمی نقش می‌بندد.
آری بهار یعنی آرامشی از جنس رفاقت با آن‌هایی که نسیم زندگی را در وجودت پژواک‌ می کنند.
همین و دگر هیچ…
آیلین عبدی

برشی به عطر بهار از کتاب جریان‌عاشقانه‌ها.

بیست و ششم فروردین هزار و سیصد و نود و نه…